بهترین های کارلوس کاندیت

زمانی که قبل از اینکه سومین و آخرین دفاع از عنوان او در وزن متوسط ​​WEC بود، او در مورد رقیبش هیرومیتسو میورا نامطمئن بود...

پس از ارسال کایل جنسن در مسابقات جهانی اکستریم کیج فایتینگ در WEC 25، کاندیت دو ماه بعد بازگشت تا برای قهرمانی دبلیو ای سی در مارس 2007 بجنگد. حریف او جان آلسیو بود که پیش از این نزدیک به 9 سال در هنرهای رزمی ترکیبی کهنه سرباز بود.

پنج ماه پس از باخت کاندیت مقابل کامپمن، باید می‌گفتید که اگرچه شکست دادن جیک النبرگر برای حرفه‌ای او یک برد ضروری نبود، اما از نظر حفظ ارتباط در بخش UFC، جایی که شکست در یک مبارزه بد است، یک برد ضروری بود. ، اما دو شکست واقعا بد است.

شروع های آهسته برای کاندیت در یو اف سی به یک عادت تبدیل شده بود، که او را در موقعیت های مخاطره آمیزی قرار داد، اما برای طرفداران مبارزات به این شکل نیز تماشای جذابی داشت.

پس از سه برخورد نزدیک، کاندیت تصمیم گرفت که فیلمنامه را در حالی که به انگلستان سفر می‌کرد تا با قهرمان شهر، دن هاردی روبرو شود، عوض کند...

دونگ هیون کیم از کره جنوبی که به عنوان یک حرفه ای شکست نخورده بود، در حال پیروزی بر تی جی گرانت، امیر سعدالله و نیت دیاز بود که به مسابقه UFC 132 خود با Condit می رفت...

پس از مبارزه کیم، کاندیت قرار شد با بی جی پن، سپس سنت پیر، سپس با جاش کوشک و در نهایت با نیک دیاز مبارزه کند. دیوانه کنندست، اینطور نیست؟ اما با همه اینها، کاندیت خونسردی خود را حفظ کرد...

کاندیت در ادامه با دشمن قدیمی مارتین کامپمن روبرو شد و بار دوم، کاندیت با

امتیازات به نفع سنت پیر مغلوب بود، اما نتایج 50-45 (دوبار) و 49-46 کل داستان مبارزه ای را که در آن کاندیت یک ضربه تا قهرمانی بی چون و چرای سبک وزن فاصله داشت، بیان نکرد.

برخی از مبارزات روی کاغذ عالی به نظر می رسند و با بسته شدن درهای هشت ضلعی به نتیجه نمی رسند. Robbie Lawler vs Carlos Condit روی کاغذ عالی به نظر می رسید و شاید در واقعیت حتی بهتر بود.